เรื่องที่ผมจะเล่านี้คือผมได้ไปอ่านหนังสือเล่มนึง ซึ่งถือเป็น 1 ในหนังสือหลาย ๆ เล่มทีดีที่สุดที่ผมอ่านมา ชื่อว่า "Happier" ผู้่เขียนคือดร.ทาล เบน-ซาฮาร์ แห่งหมาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ผมเห็นว่ามันอาจจะเป็นประโยบน์กับเพื่อนๆ บ้างไม่มากก็น้อย หนังสือเล่มนี้พยายามชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่มันง่ายๆ แต่เราไม่ค่อยหันมามองมันก็คือความสุข เรามีชีวิตที่เร่งรีบ ถูกกดดันจากสภาวะแวดล้อมต่างๆ จากภายนอกมากมาย ให้ทำโน่นทำนี่ จนลืมว่าจริงๆเราต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต กว่าเราจะรู้ก็อาจจะสายไปแล้วก็เป็นได้ จริงๆ แล้วเราเพียงต้องการเป็นมนุษย์ที่มีความสุขที่ยั่งยืนไม่ใช่หรอ หนังสือเล่มนี้พยายามบอกว่าความสุขที่ยั่งยืนหาไม่ได้จากการตอนสนองภายนอก เช่นวัตถุ เงินทอง มือถือเครื่องใหม่ เป็นต้น เนื่องจากการตอบสนองจากภายนอกเหล่านี้เป็นสิ่งที่่ตัวเราไม่ได้ปรารถนาด้วยตัวมันเอง สังคมต่างหากเป็นตัวสร้างมันขึ้นมา เราอาจจะมีเงินมาก แต่ก็อาจไม่มีความสุขได้ หรือเราได้โทรศัพท์เครื่องใหม่เราอาจมีความสุขแต่สักพักเราก็เบื่อ เราก็ต้องหาเครื่องใหม่ไม่มีวันจบสิ้น แต่ความสุขที่แท้จริง จะได้มาจากการตอบสนองภายจากภายในร่างกายของเรา เช่น ได้ทำในสิ่งที่รัก ความสัมพันธ์กับครอบครัวที่ดี หรือแม้แต่การเดินตามความฝันที่เรียกร้องจากภายในของเรา ซึ่งหากเราพยายามสร้างสิ่งเหล่านี้มากกว่าการตอบสนองจากภายนอก ความสุขที่ยั่งยืนจะค่อยๆ กลับมาหาตัวเราทีละน้อย ซึ่งปัจจุบันในโลกที่เร่งรีบเราแทบไม่มีเวลาที่ได้ตอบสนองจากภายในเลย เราตื่นเช้าเราก็ต้องไปทำงาน ซึ่งอาจไม่ได้เป็นงานที่อยากทำแต่จำเป็นต้องทำ พอเลิกงานเราก็ตอบสนองด้วยการไปฉลองกินเหล้า กินเบียร์ กับมาก็ดูโทรท้ศน์ อาบ น้ำ แล้วก็นอน จะเห็นว่าชีวิตพวกเราแทบไม่มีการตอบสนองจากภายในเลยและก็แทบไม่มีเวลาได้คิดด้วยว่าเราต้องการอะไรกันแน่ ถึงต่อให้เรามีเวลาเงียบๆๆ หรือว่าง ๆ เราก็จะเลือกที่เปิดอินเทอร์เน็ท หรือไม่ดูโทรทัศน์แทน ซึ่งเป็นการตอบสนองจากภายนอกทั้งสิ้น
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมโลกเรายิ่งเจริญขึ้นแต่ความสุขกับหาได้ยากขึ้นเป็นเงาตามตัว จริงๆ แล้ว ความสุขมันไม่ได้ต้องใช้เงินเยอะอะไรมากมาย ไม่จำเป็นต้องจบมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง หรือแม้แต่ไม่ต้องเกิดในตระกูลที่สูงส่ง แค่คุณต้องพยายามทำในสิ่งที่ใจคุณเรียกร้องออกมามากๆ ใช้เวลาอยู่กับตัวเองบ้างเพื่อหาสิ่่งนั้น และหาเวลาทำมันบ้าง มันคุ้มค่าแน่นอนหากทุกๆ คนพยายามหาสิ่งที่มีอยู่ในตัวตนของแต่ละคนออกมา ทุกวันนี้เราหาวัตถุมาตอบสนองเรื่อยๆ แต่สุดท้ายเราก็อาจมีความสุขตอนได้มันมาใหม่ แต่พอสักพักเราก็เบื่อมัน นั้่นเป็นเพราะภายในจิตใจเราไม่ได้ต้องการมันจริง ๆ ฉะนั้นหากเพื่อนๆ ลองสละเวลาวันละครึ่งชั่ว หรือ ชั่วโมงในแต่ละวันเพื่อทำกิจกรรมที่เราต้องการทำมันจริง หรือ ทำเพื่อความฝัน หรือ เพื่อตอบสนองการเรียกร้องจากภายในตัวเรา ทำไปสักพักนึง ผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งความสุขเล็ก ๆ จะค่อยเพิ่มขึ้นในตัวท่าน แบบยั่งยืน และระหว่างที่ท่านได้ลองทำกิจกรรมหรือความฝันที่เรียกร้องจากภายในที่ละเล็กละน้อย สิ่งที่เห็นชัดที่สุดคือ กิจวัตรประจำวันท่านจะค่อยๆ เปลี่ยนไปและนี่แหละท่านจะสัมผัสความสุขที่ยั่งยืนและมั่นคงอย่างแน่นอน
