อิสรภาพทางการเงิน เริ่มต้นที่สิ่งง่าย ๆ คือวินัย (1)

    หลายครั้งที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงทำสิ่งที่ง่าย ๆไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันดี เช่น ตอนเราเป็นเด็กแม่ให้อ่านหนังสือทุกวันแล้วบอกว่าเราจะเรียนหนังสือเก่ง เราก็รู้ว่าการอ่านหนังสือสำคัญแต่เราก็ไม่อ่าน หรืออย่างเช่น ทุกคนรู้ว่าการขยันเป็นสิ่งที่ดี แต่พอถึงจริง ๆทำไมทำกันไม่ได้ หรือแม้แต่ทุกคนรู้ว่าออกกำลังกายแล้วทำให้ร่างกายแข็งแรง แต่พอบอกให้ออกกำลังกายอาทิตย์ละ 2 วันบอกว่าไม่มีเวลา

    ผมจึงขอนิยามสิ่งเล็ก ๆ ที่ทุกคนรู้ว่าดีแต่ทำไม่ได้เรียกว่าวินัย ปัญหาที่เกิดกับคนทั่วไปคือหาเงินได้แต่เงินไม่พอใช้ บางครั้งมันทำให้ย้อนมองว่า แล้วทำไมตอนเรียนหนังสือเราได้เงินน้อยกว่าตอนทำงานอีกทำไมเราถึงพอใช้ คำถามคือจริง ๆ เราเงินพอแต่เราปล่อยปะละเลยกับการวางแผนทางการเงินซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของอิสรภาพทากการเงิน

     หนทางร้อยก้าวเริ่มต้นที่ก้าวแรก ถ้าเพื่อนๆ บอกเก็บเงินไม่ได้ ใช้เงินไม่พอ ผมอยากให้เพื่อน ๆ ทำ 2 ข้อเล็ก ๆ ซึ่งผมเชื่อเลยว่า 2 ข้อนี้ทุก ๆคนสามารถทำได้ไม่ได้ยากเลย แต่จะทำหรือปล่าวอีกเรื่องนึงนะครับ

1. หางานทำ - อันนี้ง่ายใช่ไหมครับ แค่หางานให้ได้

2. ออมเงิน 10%-20% ของรายได้ทุกเดือน เช่นถ้าหากเราได้เงินเดือน 20,000 บาท เราต้องเก็บ 2,000 บาท หรือถ้าเราเดือนละ 10,000 เราก็เก็บเดือนละ 1,000 บาท (ต้องกันเงินไว้ตั้งแต่เงินเดือนออกก่อนใช้นะครับ)

ผมรับประกันถ้าพื่อน ๆ ทำอย่างนี้ได้สักปีนึงสม่ำเสมอ ผมเชื่อเลยว่าเพื่อน ๆจะ ได้วินัยการเงินที่สำคัญโดยที่ผู้ทำก็ยังไม่รู้ตัว และนี่แหละคือก้าวแรกของอิสรภาพทางการเงิน


    

ราคาของ Brand ใครกันเป็นคนจ่าย

     หลายครั้งผมเห็นเพื่อน ๆ ของผมเน้นกันที่ยี่ห้อสินค้ามากกว่า ประโยชน์ใช้สอยและคุณภาพบางทีผมก็อดคิดไม่ได้ตกลงผมเป็นคนกลุ่มน้อยที่คิดแบบนี้หรือปล่าว แต่ผมมาคิดอีกทีว่าอาจจะไม่ใช้จริงๆ แล้วคนที่ตัดสินใจอาจมีข้อมูลไม่เท่ากันก็ได้เค้าเหล่านั้นถึงมีพฤติกรรมที่ตัดสินใจในแต่ละสิ่งไม่เหมือนกัน

     วันนี้ผมจะมาอธิบายเพิ่มเติมข้อมูลเผื่อเพื่อนๆจะลืมคิดถึงมันเพราะถ้าเรามาคิดดีๆ ในอีกแง่ของผู้ขายว่าบริษัทสร้าง brand ก็ต้องใช้เงินสร้างมหาศาล แล้วต้นทุนพวกนั้นไปอยู่ที่ไหนละ เพื่อน ๆลองคิดดูสิ ก็ตกอยู่ที่ราคาสินค้าที่พวกเราซื้อแน่นอนอยู่แล้ว ดังนั้นเราต้องแบกรับภาระพวกนี้โดยที่คนตัดสินใจไม่รู้มาก่อน บางครั้งผมงงมากเลยกระเป๋าผู้หญิงใบละ 60,000 ถึง 100,000 บาท ผมเชื่อนะเต็มที่ต้นทุนไม่น่าจะเกิน 10,000 บาทต่อใบ

      แต่ยิ่งแปลกคือมีคนซื้อผมก็เลยไม่เข้าใจการตัดสินใจของคนที่ซื้อ  ซื้อเพราะใช้แล้วจะรู้สึกว่าตัวเองรวยขึ้นทั้งๆ ที่จริงๆไม่ หรือว่าใช้ตาม ๆกันกับเพื่อน จะอย่างไรก็ตามจะเห็นว่าเหตุผลที่ซื้อมันไม่สมเหตุผล เนื่องจากไม่ได้เลือกที่ประโยชน์ใช้สอยและคุณภาพ  ผมก็เลยจะขอฝากว่าการที่ตัดสินใจโดยไม่คิดถึงประโยชน์ใช้สอยและคุณภาพสินค้าสิ่งที่ได้กลับมาอาจเป็นราคาที่จ่ายให้เจ้าของสินค้า ฟรี ๆ

ความสุขกับการรอคอย

เพื่อน ๆทุกคนเติบโตมาทุกวันนี้ คิดบ้างไหมชีวิตเรามีแต่รอคอยเพื่อจะมีความสุข เมื่อเราเริ่มเรียนจบพวกเราก็จะบอกว่าเดี๋ยวฉันจะมีความสุขถ้าฉัน Entrance เข้ามหาลัยดี ๆได้ เแต่พอเมื่อเราเข้ามหาลัยเราก็บอกเดี๋ยวเราจะมีความสุขถ้าเราเรียนจบและได้งานดี ๆทำ พอเราทำงานเราก็บอกกับตัวเองอีกว่าเดี๋ยวเราต้องมีบ้าน มีรถก่อนเราถึงมีความสุข ถามหน่อยว่าถ้าเป็นยังงี้เราจะเจอความสุขได้ยังไง ความสุขมีต้นทุนถ้าเรามัวแต่รอๆ ไปเรื่อยๆ วันนึงเราอาจไม่ได้เจอมันเลยก็ได้แล้วคุณจะเสียดายไหมลองคิดดูแล้วกัน ความสุขควรมีทุก ๆวินาที แค่เราตื่นมาเราก็ต้องยิ้มให้กับตัวเองแล้วว่าโชคดีจังที่เรายังมีชีวิตอยู่ที่จะได้ทำสิ่งต่าง ๆต้องมากมายบนโลกใบนี้ ดังนั้นเมื่อเราเกิดมาเราควรทำชีวิตให้มีค่าอย่างเต็มที่ทุก ๆ วัน แล้ววันนึงเมื่อเวลาผ่านไปเราจะไม่รู้สึกเสียดายเลยเมื่อเราเดินทางไปที่ไกลแสนไกล "สุกข์ ทุกข์ ต่างกันที่ใจใช่อื่นใดเล่า

โชคดีสร้างได้เสมอ

โชคดี หรือ โชค คือสิ่งที่คนส่วนใหญ่รับรู้ว่่า่มันเป็นสิ่งที่เกิดจากปัจจัยภายนอก โดยเราไม่ต้องไปทำอะไร แต่คำถามคือพวกเราทุกๆ คนคิดแบบนั้นจริง ๆ หรือปล่าว เพราะเวลาผมเห็นคนประสบความสำเร็จ ก็มักจะมีเสียงของหลายๆคนชอบพูดว่า เค้าโชคดีจัง แต่พวกเรากับลืมเรียนรู้ไปว่า จริง ๆแล้ว โชคดี คือ โอกาส + ความพร้อมไม่ใช่หรอ

จริงๆ แล้ว โอกาสมีอยู่รอบตัวเราเสมอ แต่สิ่งที่หลาย ๆคน ไม่มีคือความพร้อมต่างหาก เพราะพวกเราไม่เคยเตรียมตัว และก็นั่งรอโชคอยู่เฉย ๆ ซึ่งโชคดีก็จะไม่มีทางเกิดกับคน ๆ นั้นเด็ดขาด เพราะมันต้องมีทั้งความพร้อมและโอกาสในเวลาเดียวกัน

ดังนั้นถ้าจะสร้างโชคดีให้เกิดกับเราในวันนี้ เราต้องเตรียมตัวเราเองให้พร้อมเสมอ ทำให้ดีที่สุดโดยไม่ต้องไปสนใจกับผลลัพธ์ เพราะโอกาสมีอยู่รอบ ๆเราเสมอ ทำแค่นี้โชคดีก็จะเกิดกับเพื่อน ๆทุกๆ คน